Een goede baan, een mooie auto, luxe vakanties: Stella de Swart (55) had het allemaal. Totdat zij en haar partner uit elkaar gingen. Haar zorgeloze leven veranderde in een bestaan vol financiële stress en onzekerheid. “Ik moest met twee kinderen rondkomen van vijftig euro per week.”
Stella: “Geld was nooit een issue in mijn leven. Ik werkte als accountmanager in de modebranche en had een prima salaris. Voor mijn baan reisde ik veel en stond ik op beurzen in binnen- en buitenland. Het was een enerverende tijd waarin geen dag hetzelfde was. Iets wat heel goed bij me past, want ik houd van het onverwachte.” Wanneer Stella verliefd wordt, breekt er een nieuwe fase aan. Ze gaat samenwonen en wordt moeder van een zoon. “We woonden heel fijn bij het Vondelpark in Amsterdam, maar gunden ons mannetje een huis met voor- en achtertuin. Uiteindelijk kochten we een woning op IJburg. Daar dachten we met zijn vieren – inmiddels hadden we ook een dochter gekregen – het geluk te vinden. We werkten allebei hard, waren druk met de kinderen, maar vergaten voor elkaar te zorgen.”
Van huis naar huis
De relatie gaat stuk. Dat heeft vele gevolgen, waar Stella niet op is voorbereid. “In al die jaren had ik me nooit afgevraagd wat er zou gebeuren als het mis zou gaan tussen ons. Daar heb ik achteraf veel spijt van. Ons huis stond op beide namen, maar mijn ex-partner wilde me niet uitkopen. Omdat ik nog steeds huiseigenaar was, kwam ik niet in aanmerking voor sociale huur, maar tegelijkertijd verdiende ik te weinig voor een woning in de vrije sector. In diezelfde periode verloor ik ook nog eens mijn baan omdat het bedrijf waar ik werkte failliet ging.” Stella is de wanhoop nabij. Want zolang ze geen eigen woonruimte heeft, kunnen haar kinderen ook niet (deels) bij haar wonen. “Ik heb toen heel snel een businessplan in elkaar gedraaid voor een schoenengroothandel. Op die manier slaagde ik erin om een bedrijfspand met woongedeelte te huren. Achteraf een slecht plan, maar het voelde als de enige manier om de kinderen bij me te houden.” In eerste instantie loopt de zaak goed, maar op een gegeven moment moet er geïnvesteerd worden. Geld dat Stella niet heeft. Ze moet noodgedwongen stoppen met haar bedrijf. “Ik ben naar Ymere gegaan – de verhuurder van het pand – en mijn hele verhaal verteld. Het bedrag dat nog open stond, is toen weggestreept met de borg. Een heel mooi gebaar, maar mijn situatie bleef uitzichtloos. Ik heb toen bij huizen die te koop stonden briefjes in de bus gedaan met de vraag of ik het tijdelijk kon huren. Ik ging van huis naar huis met de kinderen; een heel onrustig bestaan.”
Failliet
Ondertussen doet Stella er alles aan om het tij te keren. Ze zoekt contact met een gemeenteraadslid van Amsterdam. Een goede zet, want zij helpt het jonge gezin aan een urgentieverklaring, waardoor ze eindelijk een eigen plekje krijgen. “Opeens leek het me voor de wind te gaan, want ik vond in die periode ook een goede baan bij Bandolera. Helaas kreeg ik in datzelfde jaar te horen dat ik baarmoederhalskanker had. Het was een zeer heftige tijd. Ik moest geopereerd worden, had veel complicaties en belandde in de ziektewet.” Na maanden revalideren, komt Stella langzaamaan weer op de been. Ze heeft één missie: van het koophuis afkomen. “Mijn ex-partner wilde me nog altijd niet uitkopen. Na een lange zoektocht kwam ik bij het juiste loket voor schuldhulpsanering. Daar hoorde ik dat ik nog maar één optie had: mezelf failliet laten verklaren. Na een juridisch proces van anderhalf jaar was mijn faillissement een feit en was ik verlost van de koopwoning.”
Drie hoog achter
Om de schulden die ze in de loop van de jaren heeft gemaakt af te lossen, komt Stella in de schuldhulpsanering. “Ik moest met twee kinderen rondkomen van vijftig euro per week. Dat ik aangewezen was op de Voedselbank vond ik heel pijnlijk. In het begin ging ik daar met rode lippenstift en in mijn mooie kleren naartoe, maar op een gegeven moment doe je dat ook niet meer, want het laatste wat je wilt is opvallen. Dat je het ene moment nog alles kunt doen en laten wat je wilt en het volgende moment drie hoog achter in een achterstandsbuurt woont en afhankelijk bent van de voedselbank, is zo bizar.” Stella besluit haar situatie te delen op Facebook en LinkedIn. Iets wat niet iedereen kan waarderen. “Mijn omgeving vond het lastig dat ik openlijk sprak over mijn schulden; ik ben in die periode veel vriendinnen kwijtgeraakt. Dat heeft me heel erg verdriet gedaan. Aan de andere kant heb ik uit onverwachte hoeken zoveel steun gekregen. Oud-collega’s die tassen met kleding opstuurden en een Facebookvriend die me een jaarabonnement cadeau gaf op de biologische slager. Heel bijzonder!”
Nieuw begin
Na een traject van drie jaar is Stella schuldenvrij. “Op 1 december 2017 kreeg ik het goede nieuws te horen. Die oud en nieuw heb ik samen met de kinderen ons nieuwe begin ingeluid met een oliebol en een appelflap. Dat ik geen schuldenaar meer ben, voelt zo goed. Het zwaard van Damocles dat boven mijn hoofd hing, is eindelijk weg.” Vanwege haar gezondheid heeft Stella haar werk als accountmanager niet meer kunnen oppakken en ontvangt ze een bijstandsuitkering. “Ik heb het nog steeds niet breed, maar weet inmiddels dat je een rijk mens kunt zijn zonder financieel vermogen te bezitten. Je leert om te genieten van de kleine dingen en creatief te denken. Bovendien heb ik aan mijn kinderen kunnen laten zien dat je alles kunt oplossen als je er maar hard genoeg voor vecht. Een waardevolle levensles.” Stella vindt het belangrijk om het taboe rond armoede en schulden te doorbreken en spreekt regelmatig over deze thema’s in het bedrijfsleven. “Het is zo belangrijk dat je je niet schaamt als je geldproblemen hebt en gelijk aan de bel trekt. Met mijn verhaal wil ik anderen helpen om de weg naar de juiste instanties te vinden en laten zien dat er altijd een oplossing is, hoe uitzichtloos je situatie ook lijkt.”
Stella schreef het boek ‘Armoede krijg je gratis’. Hierin deelt ze haar persoonlijke ervaringen en geeft ze praktische tips. Om de drukkosten te bekostigen, is ze een crowdfundingsactie gestart.
